Jed Boye | 03/08/2022
https://theophthalmologist.com/subspecialties/deep-space-blind

NASA ve Uluslararası Uzay İstasyonu verilerine göre, uzaya giden astronotların % 40-60’ı, uzayda bulundukları süre içinde nörooftalmolojik (gözün sinir sistemi ile ilgili) bir sendrom geliştirmekteler. Bu sendrom, uzaydan döndükleri zaman bulanık görme, göz küresinde şekil değişikliği, görme sinirinde şişme (papilödem) ve kafa içi basıncında artma şeklinde ortaya çıkmakta. Yani bizim bildiğimiz klasik İntrakranial Basınç Artışı Sendromu-Psödotümör Serebri tablosu gibi…

Bu durumun ne kadar süreceği ise, uzayda kaldıkları süre ile doğru orantılı.

Güney Karolina Üniversitesi araştırmacıları astronotların beyin damar yapılarını uzaya gitmeden önce ve döndükten sonra incelediklerinde, sendromun görüldüğü astronotların beyin toplardamar (venöz) sisteminde bir göllenme olduğunu tespit ettiler. Bunun nedeni muhtemelen bu kişilerin beyin toplar damar yapılarının basınca karşı direncinin düşük olmasıydı.

Araştırmacıların hipotezine göre, uzayda yer çekimine bağlı hidrostatik basıncın olmaması vücudun alt kısımlarındaki kan ve sıvıların yukarıya doğru hücum etmesine neden oluyor. Baş ve boyun bölgesinde kanın göllenmesi, kişinin bu basınca dayanıksız bir venöz yapısı olması durumunda kafa içi basınç artışına ve bunun sonucu olarak da optik sinirlerde şişmeye neden oluyor.

***

Researchers probe the origin of spaceflight-associated neuro-ocular syndrome:

Jed Boye | 03/08/2022
https://theophthalmologist.com/subspecialties/deep-space-blind

According to NASA and the International Space Station, approximately 40–60 percent of astronauts develop spaceflight-associated neuro-ocular syndrome (SANS) during their time away from Earth. Upon their return, these astronauts present with altered visual acuity, retinal injuries, globe flattening, optic disc edema, and mildly elevated intracranial pressure. The symptoms’ severity appears to correlate with time spent in space, resulting in recovery that can take years, if it’s reached at all (1).

Aiming to identify the causative mechanisms in SANS onset and progression, researchers from the Medical University of South Carolina used magnetic resonance venography to assess differences in the intracranial venous systems of a group of astronauts pre- and post-flight (2). They found that astronauts with SANS displayed significant increases in intracranial dural venous structural volumes upon returning to Earth compared with their non-SANS counterparts.

Unlike most veins, dural sinuses usually resist stretch and change – but venous sinus laxity appears to be a risk factor for SANS. This led the team to hypothesize that SANS occurs when the loss of gravitational hydrostatic pressure causes upward movement of lower body fluids and lack of drainage, leading to venous congestion in the head and neck. This, in turn, increases ICP and causes optic disc edema.